www.zbawieniecom.fora.pl

Melantiq · Gość

Gdzieś w Biblii pisało, że w niebie będzie większa radość z 1 grzesznika, który sie nawrócił, niż z 99 takich co całe życie żyli w miłości i w zgodzie z Bogiem i przykazaniami. Zawsze ale to zawsze mi sie to nie podobało, nie wiem czemu. Wychodzi na to, że lepiej grzeszyć całe życie i dopiero na koniec powiedzieć krótkie "żałuje" i po kłopocie. Bardzo to sie godzi z łotrem na krzyżu z Ewangelii Łukasza. Lecz zastanawia mnie w jakiej to księdze było o tych 99 dobrych i 1 grzeszniku? Nie zdziwie sie jeśli w Liście Pawła.

Gość · Wysłany: Śro 14:10, 13 Mar 2013 Temat postu:

Melantiq · Gość

Gość · Wysłany: Śro 15:26, 13 Mar 2013 Temat postu: kąśliwe uwagi

Gość · Wysłany: Śro 15:29, 13 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Śro 15:36, 13 Mar 2013 Temat postu:

Melantiq · Gość

Gość · Wysłany: Śro 15:50, 13 Mar 2013 Temat postu: umarli sadzeni z uczynków

thewordwatcher · Wysłany: Śro 15:56, 13 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Śro 16:07, 13 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Śro 14:30, 27 Mar 2013 Temat postu:

Wszystko co tu piszę to moje subiektywne zdanie i nie narzucam go nikomu.

Wielu Chrześcijan wczoraj obchodziło Pamiątkę Śmierci Jezusa, inni czynią to „ na jego pamiątkę” na każdej mszy, wielu w wybrane dni. Itd.

Dziś przeanalizowałam temat ostatniej wieczerzy raz jeszcze i zdumiałam się kolejny raz, ponieważ myślałam, że znam temat dobrze.
Wychodzi jednak na to, że Pan nasz nie zalecił nam podtrzymywania żadnego obrządku.
Nawet powtarzania ceremonii ostatniej wieczerzy.
[size=9]Nie wiem czu umię wyjaśnić o co mi chodzi ...ale spróbuję. [/size]
Pan na ostatniej wieczerzy zawarł przymierze ze swoimi uczniami. (Mat.26:28, Mar.14:24)
Co to oznacza?
Przymierze – to umowa zawarta pomiędzy stronami.
W języku hebrajskim ‘przymierze’ to rzeczownik rodzaju żeńskiego ‘berit’, który pochodzi od słowa ‘barah’ (ciąć).
Biblia podaje wiele przykładów przymierzy, jakie zawierali ze sobą ludzie, np. Abraham z Abimelechem (Rodz. 21:22-32), Jakub z Labanem (Rodz. 31:44, 50-54), Dawid z Jonatanem (1 Sam. 18:3-4, 20:42, 23:1 Cool

. Każde przymierze określało wzajemne zobowiązania.
W starożytnych czasach zawieranie przymierza miało o wiele poważniejszy wymiar niż w przypadku współczesnych umów. Przymierze było aktem niezwykłej wagi. Zawartego przymierza nie można było zerwać. Było nieodwołalne! Natomiast jego pogwałcenie skutkowało poważnymi konsekwencjami, aż do utraty życia włącznie. Dlatego też decyzję o zawarciu takiego aktu należało bardzo głęboko rozważyć.
Kiedy zawierano przymierze, zawsze była przy tym składana ofiara ze zwierząt. Ich krew rozlewano wokoło, a zwierzęta rozcinano na połowy układając je tak, żeby było pomiędzy tymi połówkami przejście. Następnie, przechodząc pomiędzy tymi połówkami zwierząt uczestnicy przymierza wypowiadali jego warunki wraz z błogosławieństwami za trwanie w nim oraz przekleństwami w przypadku jego złamania. W ten sposób podkreślano rangę przymierza – było to przymierze na śmierć i życie
Na koniec urządzano ucztę przymierza, jako wyraz więzi łączącej odtąd uczestników przymierza. Od tej pory mogli zacząć nazywać siebie przyjaciółmi. Dlatego właśnie Abraham mógł być nazwany przyjacielem Boga (Jakuba 2:23).

Mając chociażby tak skromną wiedzę na ten temat, już można docenić wagę używanego w Biblii słowa: ‘przymierze’.
Co ważne PRZYMIERZE ZAWIERANO RAZ NA ZAWSZE.
I nie wymagało ono corocznego czy codziennego odnowienia.

Tak, więc podlegamy nowemu przymierzu, które Pan zawarł z nami.
Raz na zawsze.
Jest to ważna kwestia ponieważ wielu twierdzi i tak naucza, ze jeśli nie będziesz obchodził Pamiątki Isusa – tak jak rzekomo Pan kazał. Nie wejdziesz do Królestwa Bożego.

Analizując sprawę ostatniej wieczerzy przyglądnęliśmy się z mężem kwestii Pawła.
To znaczy na początku przeanalizowaliśmy EW. Jana, Mateusz również Marka. Potem tylko Łukasza i listy Pawła.
Okazało się od razu, że mamy dwa różne przekazy, zarówno Jan, Mateusz i nawet Marek opisali ostatnią wieczerzę, jako pożegnalne przymierze, jakie Pan zawarł z Apostołami.
Zgodnie ze S.T. Isus powtórzył „ to jest krew przymierza” Wtedy wylewano krew zwierzęcia – tu nasz Zbawiciel przelał swą własną krew za nas.

Ew. Mateusz- 26: 17- 35 nie mamy zmianki by Pan kazał nam czynić to na jego Pamiątkę.
Ew. Marka – 14: 12- 25 również Isus nie wspomniał by ta wieczerza, czy łamanie chleba miałoby się stać szczególnym powtarzalnym obrządkiem. Nie kazał uczniom czynić tego na pamiątkę.
Ew. Jana – 13;14; 15; 16 rozdział – Piękny opis, określa dokładnie duchową sytuację i obszernie opisuje relację. Opis obmycia nóg, przykazanie dane uczniom by się wzajemnie miłowali, jednak nie mogę znaleźć żadnej wzmianki o łamaniu chleba i pici wina. Za to wiele Isus mówi o tym by przestrzegać jego nauki. Czyżby Jan nie wspomniał by o tak ważnej sprawie?

Tak więc jeśli poddajemy w wątpliwość Pawła i Łukasza należy zauważyć, że tylko w Ew. Łukasza jak i w listach Pawła (do koryntian) uczyniono z ostatniej wieczerzy wielki ceremoniał i kazano to czynić na pamiątkę.

Widzę tu znów dwie strony jednocześnie się wykluczające- Apostołowie ukazują nam całkowicie inny kontekst wieczerzy - pożegnanie i podkreślenie przymierza.
U Pawła mamy ustanowienie eucharystii i pamiątki ( czyli powtarzalności ostatniej wieczerzy i utworzenie nowej czynnej praktyki)
z pominięciem tych ważnych przykazań jakie Isus wypowiada.
( Jana 14: 21-24; 15:5-8 )
Ważne są słowa Pana w Ew. Jana 16:1-4
1 To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze.
2 Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu.
3 Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie.
4 Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście, gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, że Ja wam to powiedziałem. Tego jednak nie powiedziałem wam od początku, ponieważ byłem z wami.

Jako argument przeciw tym twierdzeniom; ktoś może podać werset z:
Jana 6:48-59 "Jam jest chleb życia.
49. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli.
50 To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze.
51. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata?.
52 Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: ?Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia??
53 Rzekł do nich Isus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie.
54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.
56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.
58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki?.
59 To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum."
Cytuję za Henrym, by nie powtarzać. Smile

„W jaki sposób rozumieć powyższe słowa?
Isus jest Chlebem żywym czyli Słowem Bożym. Karmiąc się Słowem Bożym i zaspokajając Słowem swe pragnienie duchowe uzyskamy życie wieczne.
Bycie Chrześcijaninem oznacza posłuszeństwo wobec Jego przykazań.
"Miłosierdzia chcę a nie ofiary" - oto podsumowanie zasad Nowego Przymierza, które nie jest oparte na ofiarach i rytuałach ale oparte jest na posłuszeństwie wobec Przykazań wypisanych palcem Bożym w naszych sercach.”
To należy tak samo odczytać jak słowa Pana o tym, ze jest drogą.

Isus to uczniom dokładnie tłumaczy a opisuje to Jan. Kilkukrotnie napomina ich by trzymali się JEGO nauki, jego słów i by się wzajemnie miłowali – to jest ten chleb żywy.
Czy zatem to, co przekazał Paweł i Łukasz nie było wymieszaniem słów Pana z pewnym dodatkiem – dopowiedzeniem, którego Isus nigdy nie powiedział?
Popatrzmy, co za tym poszło jakie furtki się otworzyły:
Furtki do przykładania większej wagi do obrządków niż do samego przymierza i spełniania woli Boga. A mówił Pan do faryzeuszy - Mateusza 23: 23-25
Zastanawiam się czy jeśli i tu nasiany został Konkol to czy nie znaczy to coś złego?
Dziś nie tylko w katolicyzmie ale w wielu innych religiach ludzie największą wagę przywiązują do obchodzenia świąt, do tego co, kiedy jedzą, czy obchodzą sabat, lub inne świątki. Zyją od święta do święta. Od Eucharystii do Eucharystii a potem idą do domu i odcinają się od tego żyjąc często jak poganie. Patrząc kiedy będzie kolejne święto i ile pieniędzy trzeba na to poświęcić. Takie moim zdaniem „furtki” otworzył Paweł i nie ma to nic wspólnego z nauką Isusa.

thewordwatcher · Wysłany: Śro 15:34, 27 Mar 2013 Temat postu:

Hmmm... ale większość z nas zaskoczyłaś!

Ja od kilku lat badałem ten temat i zawsze nie zgadzał mi się jeden dzień, a dążyłem do doskonałego opracowania dnia, w którym pamiątka była celebrowana!

Problem był, ponieważ były pewne różnice pomiędzy Łukaszem, Pawłem i rzeczywistymi Ewangelistami. Wtedy nie miałem pojęcia, że Paweł i Łukasz mogą być fałszywymi apostołami.

Po raz kolejny okazuje się, że jeżeli czegoś się w Biblii nie rozumie - odpowiedzialni za to są albo szatańscy masoreci, albo... Paweł i Łukasz.

Isus nakazał nam spożywać Jego ciało w sensie chleba żywego czyli... On jest słowem Ojca swego.

Napominał nas, aby podążać za słowem Jego lub Ojca, aby owce podążały za Jego głosem, ponieważ On je wykupił swoją krwią z mocy szatana.

Nie ma w Biblii wersetu - "będziesz Biblię czcił ponieważ jest święta"!

Święte są słowa Boga, jego Syna, jeżeli są powtórzone przez wiarygodnych świadków.

Paweł niemal wcale nie cytował Chrystusa a Łukasz wstawiał własne 'dodatk'i, nie wspominając o tym, ze jego Duch Boży nakierowywał na Prawdę.

Prawda okazuje się coraz prostsza o coraz bardziej zrozumiała, jeżeli ignorujemy wszystkie dzieła Pawła i Łukasza.

Trudno się z twoją argumentacją wspartą wersetami nie zgodzić, droga Estero.

A ja z żoną obchodziłem pamiątkę kilka dni temu! Cool

Gość · Wysłany: Śro 16:45, 27 Mar 2013 Temat postu:

Pięknie i zgodne z prawdą Estero. Shocked

Trzeba tylko dopowiedzieć, że sam zwyczaj łamania chleba z bliskimi w podzięce za zbawczą smierć i zmartwychwstanie Chrystusa nie jest obrazą Boga, wręcz przeciwnie jest miłym dopełnieniem chrześcijan Very Happy